Projekt: Budowa krajowego systemu kwalifikacji – wdrożenie Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji w zakresie organizacyjno-instytucjonalnym koncentruje się wokół prac nad rejestrem oraz analiz legislacyjnych. Przygotowywany jest scenariusz wdrożenia ZRK w podmiocie przygotowanym do prowadzenia rejestru. Realizowany jest przetarg na system informatyczny i portal ZRK.
Planowane jest wprowadzenie do systemu informatycznego ZRK w środowisku testowym pięciu przykładowych kwalifikacji.
Mają też miejsce prace prelegislacyjne, opracowywane są analizy i ekspertyzy dotyczące uregulowania zintegrowanego systemu kwalifikacji. Prowadzona jest współpraca z interesariuszami i określenie ich przyszłej roli w ZSK.
Zanalizowano środowiska informatyczne systemów kwalifikacji innych krajów oraz sposoby wpisywania kwalifikacji do rejestru, a także sposoby gromadzenia i przechowywania informacji o kwalifikacjach w polskich resortach.
Zintegrowany Rejestr Kwalifikacji
Sercem systemu kwalifikacji będzie Zintegrowany Rejestr Kwalifikacji. Rejestr gromadzić będzie wiarygodne informacje na temat kwalifikacji zarejestrowanych, to znaczy takich, które spełniają warunki właściwe dla przyszłego zmodernizowanego systemu kwalifikacji, określone w przepisach prawa ustanawiających zasady funkcjonowania tego systemu.
Zintegrowany rejestr będzie obejmował kwalifikacje niezależnie od rejestrów i spisów kwalifikacji już istniejących i tworzonych w przyszłości w Polsce na potrzeby poszczególnych resortów, branż, środowisk i instytucji. Dzięki temu informacje te będą łatwo dostępne w jednym miejscu dla wszystkich zainteresowanych.
Jakość kwalifikacji wpisanych do rejestru będzie zapewniana poprzez określone procedury. Wpisanie kwalifikacji do zintegrowanego rejestru będzie się wiązać z nadaniem jej poziomu.
W rejestrze najpierw znajdą się kwalifikacje zdobyte w ramach edukacji formalnej – oświaty, szkolnictwa zawodowego oraz szkolnictwa wyższego. W drugiej kolejności wpisane zostaną kwalifikacje uzyskiwane poza edukacją formalną, nadawane przez różne instytucje i organizacje branżowe.
Różne świadectwa i certyfikaty, które nie znajdą się w rejestrze, będą mogły funkcjonować na dotychczasowych zasadach, o ile nadal będzie na nie zapotrzebowanie społeczne. Jednakże nie będą one miały oznaczanego poziomu PRK.
Informacje zgromadzone w zintegrowanym rejestrze będą udostępniane za pośrednictwem portalu internetowego. Portal KSK, podobnie jak portale pozostałych krajów UE, będzie powiązany z portalem Europejskiej Ramy Kwalifikacji (ERK).
Prowadzenie Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji zostanie powierzone Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP).
Wojciech Szajnar, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości
Mamy teraz kilka wyzwań, a najważniejszym jest to, by ten Zintegrowany Rejestr Kwalifikacji wypełnić kwalifikacjami przystającymi do potrzeb rynku pracy, opisanymi efektami uczenia się. Jeżeli to się stanie i w rejestrze znajdzie się duża liczba kwalifikacji, a także pracodawcy uznają, że te kwalifikacje są potrzebne i rzeczywiście, coś im dają przy procesach rekrutacyjnych czy rozwoju własnej kadry, to wtedy to będzie pełen sukces systemu. Będzie wówczas można mieć pełną świadomość tego, że on zadziałał.
Konkurs dla Facebookowiczów „Pstryknij sobie kwalifikację”!
Koncepcja uczenia się przez całe życie jest Ci dobrze znana? Lubisz dokumentować rzeczywistość? Fotografia i uczenie się to Twoje pasje? Mamy konkurs dla Ciebie! Pstryknij fotkę, którą pokażesz, jak rozumiesz koncepcję lifelong learning (LLL). Polub nasz fanpage „Kwalifikacje po europejsku” i weź udział w konkursie. Do wygrania wybrany kurs językowy.
Dr. Vidmantas Tūtlys is the director of the Centre for Vocational Education and Research at Vytautas Magnus University in Kaunas, Lithuania. He is a member of Bologna Experts group of Lithuania, international research network of vocational education and training VETNET and the International research network EUCLID (European Competences: Leadership, Innovation, Development). He manages different European projects related to the development of vocational education and training and vocational qualifications (Leonardo da Vinci, EQF). Key interests of research include the development of the national qualifications systems and frameworks, inter-country comparability of qualifications and competences, socioeconomic models of VET and their development patterns, research of vocational activities and curriculum design.
Professor Georg Spöttl is the director of the Institute of Technology and Education (ITB) at the University of Bremen. He is the founder of the Institute of Work and Technology at the University of Flensburg. He works on research projects in Germany and Europe and on technical cooperation projects for a number of Asian and Arabic countries. He specialises in curriculum development programmes, vocational qualifications research, research in high-tech training, vocational education planning and didactics. He is the author of numerous publications in these areas.
Marek Frankowicz, PhD is the Chair of Theoretical Chemistry at the Faculty of Chemistry, Jagiellonian University. He is the University’s ECT coordinator, Head of the Jagiellonian University Team for Identification of New Education Areas, Vice Head of the Jagiellonian University Centre for Research on Higher Education. He is an associate professor at the PWSZ in Tarnów and is a representative of the PWSZ’s Rector for International Programmes. Dr. Frankowicz is a member of the Bologna Experts group of Poland, the Ministry of Science and Higher Education’s Working Group for the Qualifications Framework, and the Ministry of Education’s Expert group for the Polish National Qualifications Framework. He coordinates and contributes to numerous national and international educational projects, represents the Jagiellonian University in the European Chemistry Thematic Network and the Tarnów PWSZ in the EURASHE Council. He is also a member of the Chemistry Eurobachelor Label Committee.
Prof. Andrzej Kraśniewski MSC PhD is the chairman of the Education Committee at the Faculty of Electronics and Information Technology at Warsaw University of Technology; representative of the Rector of the Warsaw University of Technology for implementation of the Bologna Process and doctoral studies; Secretary General of the Conference of Rectors of Academic Schools in Poland (since 1999); member of the Bologna Experts Team (until December 2013); author of approx. 130 publications on computer engineering and approx. 55 publications - mainly foreign ones - on various aspects of higher education; Fellow of the Institute of Electrical Engineers (UK), Senior Member of the Institute of Electrical and Electronics Engineers (USA).
Dr. Agnieszka Chłoń-Domińczak works at the Warsaw School of Economics’ (SGH) Institute of Statistics and Demography and at the Institute of Educational Research (IBE). She graduated from the Warsaw School of Economics with a major in quantitative methods and information systems. In 2003, she obtained a doctorate from the same institution. From 1997 to 1999, Dr. Chłoń-Domińczak worked at the Office of the Government Plenipotentiary for Social Security Reform. She was an associate of the Gdansk Institute for Market Economics. She was also a consultant to such organisations as the World Bank and OECD. From 2002 to 2009, she worked for the state administration as the Head of Department at the Ministry of Labour and Social Policy, the Undersecretary of State at the Ministry of Social Policy (2004-2005) and at the Ministry of Labour and Social Policy (from January 2008 until June 2009). She was responsible for such initiatives as the „Solidarity of generations – 50+" programme, the law on the bridging pension scheme and laws regulating the disbursement of pension capital. In 2009, she was honoured with the Andrzej Bączkowski Award for "high qualifications combined with profound commitment to work for the public good."
Katarzyna Trawińska-Konador is the leader of the team for research and analyses at the Educational Research Institute. She graduated with a major in German and Dutch from the University of Warsaw. She studied at the University of Leuven in Belgium, the Freie Universität in Berlin and the University of Vienna. She also completed the Post-graduate European Studies course at the Warsaw School of Economics and a management qualifying course in education management at the Mazovia Regional In-Service Teacher Training Centre in Warsaw. Katarzyna Trawińska-Konador acquired professional experience in education while working as a didactic director for private continuing education institutions. Her main fields of professional interest include vocational education and training, continuing, non-formal and informal education, and distance learning. In her work at the Educational Research Institute, she is contributing as a task leader to the Polish Qualifications Framework project and is a researcher in the Economy and Labour Market Team.
Rada programowa
Dr Vidmantas Tūtlys - dyrektor Centrum Kształcenia Zawodowego i badania na Uniwersytecie Witolda Wielkiego w Kownie na Litwie. Jest członkiem grupy Bolonia Experts, międzynarodowej sieci badawczej edukacji i szkoleń VETNET zawodowego oraz międzynarodowej sieci badawczej EUCLID (kompetencji europejskich: przywództwa, innowacji, rozwoju). Realizuje różne projekty europejskie dotyczące rozwoju edukacji i szkolenia zawodowego oraz kwalifikacji zawodowych (Leonardo da Vinci, ERK). Główne zainteresowania badawcze: rozwój krajowych systemów i ram kwalifikacji, porównywalności między krajem kwalifikacji i kompetencji, społeczno-ekonomicznych modeli kształcenia i szkolenia zawodowego oraz ich wzorce rozwoju, badań czynności zawodowych i programów nauczania.
Prof. Georg Spöttl - dyrektor w Instytucie Technologii i Edukacji (ITB) na Uniwersytecie w Bremie. Jest założycielem Instytutu Pracy i Techniki na Uniwersytecie w Flensburg. Pracuje przy projektach badawczych w Niemczech i Europie oraz przy projektach dotyczących współpracy technicznej krajów arabskich i azjatyckich. Specjalizuje się w zakresie rozwoju programów nauczania i badań zawodowych oraz badań nad kwalifikacjami, badań high-tech , a także planowania kształcenia zawodowego i dydaktyką. Jest autorem licznych publikacji w tych dziedzinach.
Dr hab. Marek Frankowicz jest pracownikiem Zakładu Chemii Teoretycznej, Wydziału Chemii UJ. Jest koordynatorem uczelnianym ECTS UJ, kierownikiem Zespołu ds. Identyfikacji Nowych Obszarów Kształcenia UJ, z-cą kierownika Centrum Badań nad Szkolnictwem Wyższym UJ. Profesorem PWSZ w Tarnowie, pełnomocnikiem Rektora PWSZ ds. Programów Międzynarodowych. Dr hab. Marek Frankowicz to Ekspert Boloński, członek Grupy Roboczej MNSW ds. Ramowej Struktury Kwalifikacji, członek Zespołu Ekspertów MEN ds. Krajowych Ram Kwalifikacji. Koordynator i uczestnik licznych krajowych i międzynarodowych projektów edukacyjnych. Przedstawiciel UJ w Europejskiej Sieci Tematycznej Chemii, przedstawiciel PWSZ w Tarnowie w Radzie EURASHE. Członek Chemistry Eurobachelor Label Committee.
Prof. dr hab. inż. Andrzej Kraśniewski - przewodniczący Komisji ds. Kształcenia na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej; pełnomocnik Rektora PW ds. wdrażania Procesu Bolońskiego i studiów doktoranckich; Sekretarz Generalny Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (od 1999 r.); członek Zespołu Ekspertów Bolońskich (do grudnia 2013 r.); autor ok. 130 prac publikacji w dziedzinie inżynierii komputerowej oraz ok. 55 publikacji – w większości zagranicznych - na temat różnych aspektów szkolnictwa wyższego; Fellow of the Institute of Electrical Engineers (UK), Senior Member of the Institute of Electrical and Electronics Engineers (USA).
Dr Agnieszka Chłoń-Domińczak – jest pracownikiem naukowym Instytutu Statystyki i Demografii SGH oraz Instytutu Badań Edukacyjnych. Ukończyła studia na kierunku metody ilościowe i systemy informacyjne w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W 2003 uzyskała stopień naukowy doktora na tej uczelni. W latach 1997-1999 pracowała w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Reformy Systemów Zabezpieczenia Społecznego.
Była współpracownikiem Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową. Pracowała też jako konsultant m.in. Banku Światowego i OECD. W latach 2002-2009 związana z administracją państwową jako dyrektor departamentu w MPiPS, podsekretarz stanu w Ministerstwie Polityki Społecznej (2004-2005) i w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej (od stycznia 2008 do lipca 2009). Kierowała m.in. pracami nad programem "Solidarność pokoleń - 50+", ustawą o emeryturach pomostowych oraz ustawami regulującymi wypłaty emerytur kapitałowych. W 2009 została uhonorowana Nagrodą im. Andrzeja Bączkowskiego "za wysokie kwalifikacje, które łączy z wielkim zaangażowaniem w działaniach dla dobra publicznego".
Katarzyna Trawińska-Konador – Absolwentka germanistyki i niderlandystyki na Uniwersytecie Warszawskim. Część studiów odbyła na belgijskim Uniwersytecie w Leuven, na Freie Universitaet w Berlinie i na Uniwersytecie Wiedeńskim. Ukończyła także Podyplomowe Studium Europejskie w Szkole Głównej Handlowej oraz kurs kwalifikacyjny dla kadry kierowniczej z zakresu zarządzania oświatą w Mazowieckim Samorządowym Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie.
Doświadczenie zawodowe w branży edukacyjnej zdobywała piastując funkcje Dyrektora ds. Dydaktycznych w niepublicznych placówkach edukacyjnych kształcących ustawicznie. Główne obszary zainteresowania w pracy zawodowej to m.in. kształcenie i szkolenie zawodowe, kształcenie ustawiczne, nieformalne i pozaformalne, nauczanie na odległość. Obecnie związana z Instytutem Badań Edukacyjnych w projekcie poświęconym Polskiej Ramie Kwalifikacji jako lider zadania oraz jako badacz w Zespole Ekonomii i Rynku Pracy.
Sektorowe ramy kwalifikacji
Potrzeba uporządkowania kwalifikacji sygnalizowana jest przez liczne branże. Wśród nich szczególnie aktywne są te, które zostały objęte procesem deregulacji. Na podstawie zgłaszanego popytu oraz istotności dla gospodarki polskiej poszczególnych branż Instytut Badań Edukacyjnych wybrał pięć sektorów, w których stworzono projekty sektorowych ram kwalifikacji. Te branże to: bankowość, IT, telekomunikacja, sport oraz turystyka. Główne założenie tego projektu to „branże dla branży”, dlatego te sektory, w których nie zanotowano zapotrzebowania na tworzenie podobnych instrumentów nie były brane pod uwagę.
-->im class="mceItemMedia mceItemFlash" src="http://www.kwalifikacje.org.pl/media/editors/tinymce/jscripts/tiny_mce/themes/advanced/img/trans.gif" width="760" height="600" data-mce-json="{'video':{},'params':{'quality':'high','play':'true','loop':'true','wmode':'window','scale':'showall','menu':'true','devicefont':'false','salign':'','allowScriptAccess':'sameDomain','src':'loader.swf'},'name':null,'object_html':' ','hspace':null,'vspace':null,'align':null,'bgcolor':null}" />\n This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
)
Dziękujemy! Wysłaliśmy do Ciebie wiadomość, dzięki której będziesz mógł potwierdzić konto.
Twój adres czeka na potwierdzenie. Jeśli nie otrzymałeś e-maila potwierdzającego, skontaktuj się z nami.
Nazwa, którą podałeś jest nieprawidłowa.
Adres e-mail, który podałeś jest nieprawidłowy.
Przepraszamy, ale system nie zaakceptował podanych przez Ciebie danych. Prosimy o kontakt.
Wystąpił błąd, najprawdopodobniej spowodowany chwilową niedostępnością serwera. Spróbuj później.
FAQ
Frequently Asked Questions (FAQ) - najczęściej zadawane pytania
ODPOWIEDŹ: Aby wyjaśnić podstawowe terminy stosowane w systemie kwalifikacji opracowano słownik. W chwili obecnej na stronie www.kwalifikacje.edu.pl/pl/slownik znajduje się jego uaktualniona wersja.
ODPOWIEDŹ: Trwają działania przygotowawcze prowadzące do wdrożenia nowych rozwiązań. Kiedy właściwe władze podejmą decyzję odnośnie ustanowienia zintegrowanego systemu kwalifikacji można będzie w stosunkowo niedługim czasie rozpocząć wdrażanie nowych rozwiązań. Na dzień dzisiejszy:
na podstawie modelu eksperckiego przygotowano projekt Polskiej Ramy Kwalifikacji (PRK), skonsultowano go z interesariuszami. Prace nad projektem ukończono w październiku 2012 r.
przygotowano założenia krajowego rejestru kwalifikacji. Prowadzone są również prace nad koncepcją informatyzacji krajowego systemu kwalifikacji, w tym budową portalu internetowego KSK. Krajowy rejestr kwalifikacji może zostać uruchomiony od 2015 roku.
trwa inwentaryzacja kwalifikacji nadawanych na podstawie ustaw. Raport na ten temat zostanie ukończony w 2013 roku.
zakończono pracę nad materiałem pt. „Skonsultowana ekspercka koncepcja zasad zapewniania jakości, w tym metodologii walidowania efektów uczenia się”, który posłuży do przygotowania koncepcji metodologii walidowania efektów uczenia się (procedur potwierdzania kompetencji).
Przygotowano koncepcję zasad i procedur przypisywania poziomu PRK do kwalifikacji. Dzięki niemu zespoły branżowe wstępnie przypisały poziom ramy 413 kwalifikacjom. Z tym zadaniem związane są działania zmierzające do przygotowania dla wybranych branż projektów co najmniej trzech sektorowych ram kwalifikacji.
Powstała też koncepcja zintegrowanego systemu akumulowania i przenoszenia osiągnięć obejmującego kształcenie ogólne, kształcenie i szkolenie zawodowe oraz szkolnictwo wyższe.
PYTANIE: Kiedy spodziewane są regulacje prawne związane z PRK? (projekty, rozporządzenia, akty)? ODPOWIEDŹ: Zmiany w polskiej oświacie przebiegają niezależnie od prac nad nowym systemem kwalifikacji lub je uzupełniają. W szkołach nowa podstawa programowa jest wdrażana od roku szkolnego 2009/2010, od 2012/2013 wdrażana też jest nowa podstawa programowa kształcenia w zawodach. Należy podkreślić, że obydwie te podstawy określają wymagania egzaminacyjne i są opisane językiem efektów uczenia. W szkolnictwie wyższym elementy nowoczesnego systemu kwalifikacji zostały wprowadzone zgodnie z postulatami procesu bolońskiego wraz z przystąpieniem Polski do Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego w 1999 r. Efektem tego było wprowadzenie w 2006 r. studiów dwustopniowych, zobowiązanie się do przyjęcia systemu ECTS oraz początek prac nad Ramami Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego. Proces ów wspomogło powstanie Europejskiej Ramy Kwalifikacji oraz decyzji o utworzeniu Polskiej Ramy Kwalifikacji. W latach 2010 - 2011 przeprowadzono szereg reform dalej dostosowujących polski system szkolnictwa wyższego do wymagań bolońskich i Europejskiej Ramy Kwalifikacji. W dniu 1 października 2011 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 18 marca 2011 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, stanowiąca podstawę wdrożenia nowych rozwiązań. W przyjętym w połowie 2013 roku raporcie referencyjnym nakreślono wstępnie przebieg dalszych działań. „Zakłada się, że kwalifikacje nadawane w systemie oświaty oraz w szkolnictwie wyższym będą miały odnotowywany poziom PRK od roku szkolnego 2013/2014 jeszcze przed wdrożeniem krajowego rejestru kwalifikacji na podstawie rozporządzeń wydanych przez właściwych ministrów. Termin, od którego włączone do rejestru dyplomy, świadectwa dokumenty Europass oraz odnoszące się do kwalifikacji będą zawierały informację o poziomie PRK, zostanie ustalony po zatwierdzeniu przez odpowiednie władze publiczne scenariusza wdrażania zintegrowanego systemu kwalifikacji. „Scenariusz wdrożenia jest przedmiotem dyskusji i uzgodnień w gronie przedstawicieli resortów reprezentowanych w Komitecie Sterującym do spraw Krajowych Ram Kwalifikacji” (cyt. za: Raport Referencyjny. Odniesienie Polskiej Ramy Kwalifikacji na rzecz uczenia się przez całe życie do Europejskiej Ramy Kwalifikacji. str. 77).” - http://www.kwalifikacje.edu.pl/pl/publikacje/542-raport-referencyjny
PYTANIE: Gdzie można znaleźć rejestr zawodów? ODPOWIEDŹ: Trudno obecnie mówić o czymś, co można byłoby określić jako rejestr zawodów, ogólna i wyczerpująca baza jeszcze nie istnieje. Informacja o zawodach rozproszona jest w bardzo wielu aktach prawnych, najczęściej powiązanych z daną branżą czy przedmiotem działalności właściwym dla danego zawodu. Pewną informację na ten temat można znaleźć w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej określającym podstawę programową kształcenia w zawodach. W nowej podstawie ujętych zostało 200 zawodów szkolnych, w ramach których wyodrębniono 252 kwalifikacje. Zawody ujęte w podstawie programowej składają się więc z jednej, dwóch lub trzech kwalifikacji. Istnieje też klasyfikacja zawodów i specjalności zawodów prowadzona przez ministra właściwego ds. pracy. Służy ona przede wszystkim do prowadzenia badań statystycznych i sporządzania analiz rynku pracy (także do porównań międzynarodowych - stąd oparcie jej na standardzie MOP). Umieszczenie w niej zawodów oznacza jedynie, że na rynku pracy istnieją takie zawody. Innym zbiorem informacji jest elektroniczna baza danych z opisami zawodów i specjalności dostępna na portalu publicznych służb zatrudnienia pod adresem: www.psz.praca.gov.pl, w zakładce: Klasyfikacja zawodów. Opisy te są jedynie materiałem pomocniczym opracowanym dla celów informacyjnych. Dlatego też, tak istotne jest utworzenie zintegrowanego rejestru kwalifikacji. Rejestr gromadzić będzie wiarygodne dane na temat kwalifikacji zarejestrowanych, to znaczy takich, które spełniają warunki właściwe dla przyszłego zmodernizowanego krajowego systemu kwalifikacji określone w przepisach prawa. Komisja Europejska opracowuje europejską klasyfikację umiejętności, kompetencji i zawodów (taksonomia ESCO - European Skills, Competences and Occupations), opisującą najważniejsze umiejętności, kompetencje i kwalifikacje dla kilku tysięcy zawodów. Nowe narzędzie skierowane do instytucji i podmiotów na rynku pracy i sektora edukacyjnego, będzie stopniowo rozwijane w najbliższych latach i poszerzane o nowopowstające zawody. Po sfinalizowaniu ESCO będzie pierwszą tego rodzaju klasyfikacją dostępną we wszystkich językach UE.
PYTANIE: Kto/jak/kiedy będzie określał, że określone kwalifikacje są na danym poziomie w odniesieniu do np. szkoleń? ODPOWIEDŹ: Koncepcja zintegrowanego rejestru kwalifikacji (i Polskiej Ramy Kwalifikacji) daje możliwość rozszerzania zbioru kwalifikacji zarejestrowanych o kwalifikacje nadawane przez różne organizacje, np. na szkoleniach zakończonych egzaminem lub inną formą weryfikowania wiedzy. Włączanie tego rodzaju kwalifikacji do krajowego rejestru będzie się odbywać w przyszłości na dwa sposoby: a) zainteresowana instytucja/organizacja opracowuje projekt kwalifikacji zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach prawa ustanawiających zasady funkcjonowania systemu kwalifikacji i występuje do właściwego ministra z wnioskiem o wprowadzenie jej do rejestru. b) zainteresowana instytucja lub organizacja zgłasza uzasadnioną potrzebę opracowania nowej kwalifikacji (na przykład jej wstępny projekt). Wówczas zespół ekspertów działający przy podmiocie prowadzącym rejestr, ministrze właściwym dla danej kwalifikacji (lub upoważnionym przez niego podmiocie), opracowywałby kwalifikację tak, by spełniała wymagania określone prawem. W obydwu powyższych przypadkach decyzję o włączeniu kwalifikacji do rejestru podejmowałby właściwy dla danej kwalifikacji minister, biorąc pod uwagę opinię zespołu ekspertów działających odpowiednio przy podmiocie prowadzącym rejestr, ministrze właściwym dla danej kwalifikacji (lub upoważnionym przez niego podmiocie). Zespół ekspertów sprawdzałby czy zgłoszona kwalifikacja spełnia wszystkie wymagania określone prawem, wskazywałaby również poziom tej kwalifikacji w PRK.
PYTANIE: Jakie będą podstawy prawne nadawania kwalifikacji? Kto i jakie kwalifikacje będzie mógł wydawać? ODPOWIEDŹ: Zgodnie z przyjętymi w raporcie referencyjnym założeniami po wdrożeniu PRK oraz zintegrowanego rejestru kwalifikacji (ZRK), poza kwalifikacjami nadawanymi w systemie oświaty i szkolnictwie wyższym, możliwe będzie nadawanie kwalifikacji, które funkcjonują na podstawie różnych ustaw oraz pochodzących od rozmaitych pomiotów: samorządów zawodowych, organizacji, instytucji szkoleniowych, etc. Te ostatnie ustanawiać będzie zawsze właściwy dla danej kwalifikacji minister, jeśli będą spełniać przyjęte w przepisach prawa warunki oraz mieć określoną jakość.
dyplomy i świadectwa staną się czytelnymi komunikatami dla pracodawców, bo będą potwierdzać rzeczywiste kompetencje osób je posiadających,
każdy będzie mógł zdobywać kwalifikacje nie tylko poprzez szkołę, ale również uzyskiwać potwierdzenie swoich kompetencji uzyskanych na drodze pozaformalnej (np. na szkoleniach) lub nieformalnej (w pracy, w życiu codziennym), potwierdzając swoją wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne w określonych instytucjach,
każdy, kto będzie szukał pracy na rynku europejskim, będzie mógł przedstawić swoje kwalifikacje w sposób zrozumiały dla pracodawców w innych krajach.
ODPOWIEDŹ: Zakłada się, że rozwiązania wdrażane w systemie kwalifikacji powinny być efektem współpracy wszystkich zainteresowanych środowisk: zarówno odpowiednich resortów, jak i stowarzyszeń oraz organizacji branżowych, w tym także pracodawców i ich związków. Konsultacje społeczne trwają od samego początku prac nad Polską Ramą Kwalifikacji. Szczególną rolę pełni wśród nich zainaugurowana w lutym 2011 r. debata społeczna. W ramach debaty do września 2013r. zorganizowano 14 spotkań, w których wzięło łącznie udział 200 przedstawicieli z ponad 100 instytucji. Prowadzone są także konsultacje on-line. Ponadto, interesariusze biorą udział w pracach koncepcyjnych nad zasadami przypisywania kwalifikacji do poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji oraz tworzeniem wytycznych dotyczących zasad zapewniania jakości kwalifikacji. Stworzyło to partnerom społecznym możliwość aktywnego uczestniczenia w tworzeniu zmodernizowanego systemu kwalifikacji, w tym wpływania na zapisy w ramie, a także na kształt innych elementów zintegrowanego systemu kwalifikacji.
ODPOWIEDŹ: Zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi pracodawca może wymagać od pracownika tylko takich dokumentów, które określa prawo. Zakłada się, że dyplomy nadawane przed wprowadzeniem PRK, jaki i dyplomy uzyskane po wprowadzeniu ramy, będą funkcjonować równolegle. Być może kwestia ta zostanie odpowiednio uregulowana prawnie w przepisach wprowadzających nowe rozwiązania.
ODPOWIEDŹ: Reformy szkolnictwa ogólnokształcącego i zawodowego wprowadzającego efekty uczenia się jako podstawowy punkt odniesienia dla polityki oświatowej przeprowadzone zostały w Polsce w latach 2008-2011. Jakie efekty uczenia się powinien osiągnąć przedszkolak czy uczeń określają podstawy programowe wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego, a także podstawa programowa kształcenia w zawodach. Ustalenie treści tych dokumentów należy do Ministerstwa Edukacji Narodowej. Podstawa programowa kształcenia ogólnego jest wdrażana stopniowo od roku szkolnego 2009/2010; wszyscy uczniowie będą kształceni według nowej podstawy programowej od roku szkolnego 2014/2015. Efekty uczenia się zapisane w podstawie programowej stanowią równocześnie opis wymagań egzaminacyjnych. Na ich podstawie przeprowadza się egzaminy zewnętrzne; stanowią one także ważny punkt odniesienia w ocenianiu wewnątrzszkolnym. Podstawa programowa kształcenia w zawodach wdrażana jest od roku szkolnego 2012/2013; wszyscy uczniowie szkół zawodowych będą się uczyć według nowej podstawy programowej kształcenia w zawodach od roku szkolnego 2015/2016. Również ta podstawa pełni rolę opisu wymagań egzaminacyjnych. Podstawa programowa kształcenia ogólnego została poddana analizie porównawczej, która wykazała zgodność tych zapisów z charakterystykami odpowiednich poziomów w PRK. Podstawa programowa kształcenia w zawodach jest obecnie przedmiotem prac, których celem jest przypisanie do końca 2013 r. każdej kwalifikacji „szkolnej” do odpowiedniego poziomu w PRK.
ODPOWIEDŹ: W 2012 roku weszła w życie nowa podstawa programowa kształcenia w zawodach. Zakłada ona, że jeden zawód to jedna, dwie lub trzy kwalifikacje. By je zdobyć uczeń musi się wykazać odpowiednimi efektami uczenia się: wiedzą, umiejętnościami i kompetencjami społecznymi. Często kilka zawodów ma wspólne kwalifikacje, co pozwala na szybciej przekwalifikować się, bo nie trzeba się uczyć wszystkiego od początku, jeśli chcemy zmienić zawód. Co więcej, jeśli pracodawca uzna, że brakuje mu odpowiednio wyszkolonych pracowników, może zlecić szkole opracowanie konkretnej kwalifikacji, którą potem można będzie tam zdobyć. W ten sposób zyska dokładnie takich specjalistów, jakich potrzebuje. Więcej: www.koweziu.edu.pl, www.men.gov.pl.
ODPOWIEDŹ: Najpierw poziomy ramy zostaną przypisane do dyplomów i świadectw uzyskiwanych na drodze edukacji formalnej – oświaty, szkolnictwa zawodowego oraz szkolnictwa wyższego. W drugiej kolejności zostaną do niej przypisane kwalifikacje uzyskiwane poza edukacją formalną, nadawane przez różne instytucje i organizacje np. branżowe. Różne świadectwa i certyfikaty, które nie znajdą się w rejestrze, będą mogły funkcjonować na dotychczasowych zasadach, o ile nadal będzie na nie zapotrzebowanie społeczne. Jednakże nie będą one mogły mieć oznaczanego poziomu PRK. Przykładowe kwalifikacje:
świadectwo ukończenia szkoły podstawowej - poziom 1 PRK;
świadectwo ukończenia gimnazjum - poziom 2 PRK;
świadectwa potwierdzające kwalifikację w zawodzie i dyplomy potwierdzające kwalifikacje zawodowe - poziomy 3 i 4 PRK (w zależności od zawodu);
ODPOWIEDŹ: System egzaminów zewnętrznych potwierdzających kwalifikacje w zawodzie jest nadzorowany przez Centralną Komisję Egzaminacyjną i Okręgowe Komisje Egzaminacyjne, które organizują poszczególne tury egzaminów. Podstawą przeprowadzenia egzaminu jest podstawa programowa kształcenia w zawodach, a szczegółowe informacje na temat tego, jak egzamin przebiega można znaleźć na stronie Centralnej Komisji Egzaminacyjnej (www.cke.edu.pl). W przyszłości może on być uzupełniony o egzaminy w ramach edukacji pozaformalnej.
ODPOWIEDŹ: Każdy będzie mógł udać się do odpowiedniej instytucji walidującej (sprawdzającej) i zdać egzamin potwierdzający jego wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne dla danej kwalifikacji. Dzięki temu może uzyskać kwalifikacje, do których aspiruje, jeżeli zaliczy egzamin czy inna formę sprawdzenia. W szkolnictwie zawodowym już od 2012 roku istnieje możliwość przystąpienia do egzaminu zawodowego w trybie eksternistycznym. Trzeba spełnić następujące warunki: mieć ukończoną 8-letnią szkołę podstawową lub gimnazjum oraz udokumentowane co najmniej dwuletnie kształcenie lub pracę w zawodzie, w którym wyodrębniono daną kwalifikację. Możliwość zdawania takiego egzaminu jest niemożliwa m.in. w przypadku 15 zawodów medycznych. Obecnie trwają prace nad ustawą nowelizującą Prawo o szkolnictwie wyższym, która ma wprowadzić elementy potwierdzania kompetencji zdobytych poza systemem szkolnictwa wyższego, np. poprzez samodoskonalenie, wykonywanie pracy zawodowej, uczestnictwo w kursach i szkoleniach. Dotychczas takie rozwiązania nie były stosowane i nie były regulowane odpowiednimi aktami prawnymi.
ODPOWIEDŹ: Już w chwili obecnej absolwent szkoły zawodowej czy uczelni wyższej, szukając pracy za granicą może posługiwać się Europassem - Suplementem do Dyplomu, który zwiększa czytelność dyplomów wydawanych przez polskie uczelnie oraz szkoły zawodowe. Dostarcza pełnych informacji na temat poziomu wiedzy, umiejętności i kompetencji zdobytych przez danego absolwenta, a także opisuje jego szczególne osiągnięcia oraz uprawnienia zawodowe. Suplement nie zastępuje oryginału dyplomu i nie uprawnia do formalnego uznania dyplomu przez stosowne instytucje w innych krajach, ale umożliwia potencjalnemu pracodawcy porównanie kwalifikacji kandydatów pochodzących z różnych państw.
PYTANIE: Jak będzie realizowana KRK przy kształceniu pozaformalnym w ramach szkoleń i kursów? ODPOWIEDŹ: Do rejestru kwalifikacji można będzie zgłaszać kwalifikacje zdobywane drogą pozaformalną, w trakcie szkoleń czy kursów. W rejestrze kwalifikacji, poza podstawowymi informacjami merytorycznymi na temat kwalifikacji - oficjalnej nazwie, poziomie w PRK - będą opisane efekty uczenia się (wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne), które trzeba osiągnąć, aby ją otrzymać oraz sposób potwierdzania tych efektów np. egzamin. Dodatkowo znajdą się też informacje uzupełniające o kwalifikacji – m.in., dane na temat tego, gdzie trzeba się zgłosić, żeby ją uzyskać, wykształcenie (lub kwalifikacje) stanowiące dla niej podbudowę, uprawnienia z nią związane, okres ważności kwalifikacji, rodzaj dokumentu poświadczającego kwalifikację. Jeśli właściciel danej kwalifikacji nie zgłosi jej do rejestru, będzie ona obecna na rynku, o ile znajdzie się na nią zapotrzebowanie.
ODPOWIEDŹ: Podstawą systemu kwalifikacji (obok Polskiej Ramy Kwalifikacji) będzie krajowy rejestr kwalifikacji (RK). Część kwalifikacji tworzonych w ramach oświaty i szkolnictwa wyższego np. matura, znajdzie się w rejestrze niejako z marszu - na mocy odpowiednich rozwiązań prawnych. Wiarygodność tych kwalifikacji już dziś gwarantują odpowiednie instytucje publiczne. W przypadku innych kwalifikacji np. certyfikatów, jakie dostaje się po odbyciu np. szkolenia, potrzebny będzie podmiot (np. stowarzyszenie branżowe), który sprawdzi, czy w trakcie nauki kursant rzeczywiście nabył określone dla tego certyfikatu: wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne. Oczywiście, nie będzie przymusu umieszczania wszystkich obecnych na rynku certyfikatów lub dyplomów w rejestrze kwalifikacji.
ODPOWIEDŹ: Zapewnienie jakości kwalifikacji jest konieczne dla wiarygodności i właściwego funkcjonowania tworzonego w Polsce systemu kwalifikacji. Musi się więc opierać na przejrzystych zasadach. W projekcie trwają prace nad ich określeniem, w tym metodologii walidacji (potwierdzania) efektów uczenia się. Tworzona przez ekspertów koncepcja jest na bieżąco konsultowana z przedstawicielami środowisk zainteresowanych jakością kwalifikacji, m.in. z przedstawicielami pracodawców, instytucji szkoleniowych, oświaty i szkolnictwa wyższego. Koncepcja ta powstanie do końca września 2012 roku. Chodzi o to, by każda kwalifikacja, którą mamy, była uznawana i ceniona np. przez pracodawców.
ODPOWIEDŹ: Tak, bo rama tak została skonstruowana, by uwzględniała zarówno przyrost wiedzy bez zmiany poziomu kwalifikacji (nazywamy to głębokością kwalifikacji), jak i zdobywanie nowych kwalifikacji. Opisy wymagań co do wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych umożliwiają wpisanie w ramę szczegółowych wymagań branżowych w dowolnej dziedzinie.
ODPOWIEDŹ: Te dwa rozróżnienia są niezależne od siebie, ponieważ wynikają z innej zasady (kryterium) podziału. Podział na pełne i cząstkowe dotyczy przede wszystkim "wymiaru" kwalifikacji, czyli wielkości zbioru efektów uczenia się (kompetencji), wymaganych dla danej kwalifikacji. Na przykład "magister inżynier" będzie kwalifikacją pełną a "spawacz" cząstkową (uzyskanie tytułu mgr. inż. wymaga uzyskania większej liczby efektów uczenia się w kategoriach wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, natomiast kwalifikacja spawacz obejmuje mniejszy zakres efektów uczenia się w tych samych kategoriach). Z kolei podział na złożone i składowe należy rozumieć zgodnie z tym, co wyrażają obydwa terminy. Na przykład "pediatra" jest kwalifikacją "złożoną", bo składają się na nią 2 kwalifikacje "składowe" - lekarz medycyny oraz specjalizacja w zakresie pediatrii. Od roku szkolnego 2012/2013 zawody, które można zdobyć w zawodówce lub technikum, podzielone są najczęściej na 2 lub 3 kwalifikacje. Każdy taki zawód jest kwalifikacją złożoną, a poszczególne kwalifikacje, które zgodnie z nową podstawą programową składają się na ten zawód, są w tym kontekście kwalifikacjami "składowymi". Warto tu zaznaczyć, że czasami kwalifikacja cząstkowa np. "spawacz" może być też kwalifikacją składową, jeśli jest jedną z kwalifikacji wymaganych w danym zawodzie.
ODPOWIEDŹ: Nie, bo nadal będzie można zdobywać kompetencje bez uzyskiwania ich potwierdzenia. Jeśli pracodawcy nie będzie zależało na tym, by pracownik miał dyplom, czyli kwalifikację, przypisaną do określonego poziomu, to jego sprawa. Natomiast chodzi o to, by powstała prostsza i czytelniejsza ścieżka zdobywania kwalifikacji.
ODPOWIEDŹ: W celu koordynacji działań związanych z przygotowaniem Polskiej Ramy Kwalifikacji 17 lutego 2010 r. Prezes Rady Ministrów powołał Międzyresortowy Zespół ds. uczenia się przez całe życie, w tym Krajowych Ram Kwalifikacji. W ramach tego Zespołu utworzony został podzespół – Komitet Sterujący ds. Krajowych Ram Kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie (Komitet ds. KRK), któremu przewodniczy aktualny Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W skład Komitetu ds. KRK wchodzą przedstawiciele delegowani przez: Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Gospodarki, Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Ministra Rozwoju Regionalnego, Ministra Spraw Zagranicznych, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Ministra Zdrowia, Ministra Obrony Narodowej, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministra Infrastruktury. Komitet nie jest instytucją, nie ma więc stałej siedziby – jego członkowie spotykają się w różnych miejscach.
ODPOWIEDŹ: Dzięki portalowi KRK każdy będzie mógł się zapoznać z kompletem informacji na temat polskiego i europejskiego systemu kwalifikacji, a także dowiedzieć się więcej o idei uczenia się przez całe życie. Portal ma też umożliwiać dostęp do rejestru istniejących w naszym kraju kwalifikacji. Znajdą się tam też wzory rozmaitych dokumentów, niezbędnych do funkcjonowania PRK.
ODPOWIEDŹ: Opracowanie słownika KRK miało na celu ujednolicenie terminologii związanej z ramami kwalifikacji, w tym m.in. wyeliminowanie używania jednego terminu w kilku różnych znaczeniach. Przyjęte rozwiązania są tylko propozycjami. Ich poprawność była konsultowana z ekspertami Rady Języka Polskiego.
ODPOWIEDŹ: Zakłada się, że branżowe (sektorowe) ramy kwalifikacji – podobnie jak PRK – będą wymagać opisu kwalifikacji w języku efektów uczenia się. Dzięki temu ich poziomy będą mogły być odnoszone do poziomów PRK, a przez to także do poziomów Europejskiej Ramy Kwalifikacji. Ramy sektorowe dostarczą wiedzy zarówno na temat hierarchii kwalifikacji w danej branży, jak i specyficznych efektów uczenia się (kompetencji) wymaganych na poziomie branży.
ODPOWIEDŹ: Polska Rama Kwalifikacji będzie uwzględniać polskie kwalifikacje. Dzięki niej będzie wiadomo, jak nasze dyplomy mają się do europejskich. Natomiast pytanie o to, jak dyplom z USA ma się do europejskich rozwiązań, nie jest przedmiotem prac projektu KRK. To jest regulowane przez rozwiązania dotyczące uznawalności dyplomów.
ODPOWIEDŹ: PISF jest jednym z interesariuszy systemu kwalifikacji. Choć stworzenie i utrzymywanie krajowego systemu kwalifikacji stanowi zadanie państwa, to w krajach o bogatej tradycji dialogu społecznego zaangażowanie interesariuszy jest bardzo ważne. Na etapie wypracowywania propozycji rozwiązań systemowych oczekujemy, że przedstawiciele rozmaitych środowisk, np. PIFS-u, wypowiedzą się na temat przyszłego systemu kwalifikacji w Polsce. M.in. dzięki ich uwagom chcemy stworzyć dobrze funkcjonujące rozwiązania, a także pozyskać zaufanie tych środowisk do całego systemu. Ważną rolą naszych branżowych konsultantów jest rozpowszechnianie informacji nt. KSK oraz aktywne jego promowanie.
ODPOWIEDŹ: Zapraszamy na nasze konferencje (ich zapowiedzi umieszczamy na stronie www.kwalifikacje.edu.pl), poza tym każda instytucja lub organizacja może zgłosić chęć uczestniczenia w debacie społecznej.
Polska Rama Kwalifikacji - Animacja
Punkty koordynacyjne ds. ram
Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie stwierdza, że zadania krajowych struktur koordynacyjnych powinny obejmować kilka podstawowych działań.
Idea Europejskich Ram Kwalifikacji (ERK) pojawiła się w 2004 roku. Została sformułowana przez Komisję Europejską w październiku 2006 roku, formalnie przyjęta przez Parlament Europejski 23 kwietnia 2008 roku (zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Europejskich Ram Kwalifikacji dla Uczenia się przez Całe Życie).
Przygotowywanie i wdrażanie Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji oraz ram kwalifikacji w Unii Europejskiej jest wspierane przez programy i działania dotyczące różnych obszarów edukacji, w szczególności związane ze szkolnictwem zawodowym i szkolnictwem wyższym, a także rynkiem pracy.
Oto najważniejsze instytucje zajmujące się ramami kwalifikacji:
Ministerstwo Edukacji Narodowej (MEN) Minister Edukacji Narodowej jest ministrem koordynatorem Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji. Co oznacza, że koordynuje i nadzoruje cały obszar zmian związanych z wdrażanie Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji. W MEN systemem kwalifikacji zajmuje się Departament Strategii i Współpracy Międzynarodowej.
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (MNiSW) Krajowe Ramy Kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego obowiązują na uczelniach od 1 października 2012 r. W maju 2013 r. Polska przedstawiła na forum europejskim raport samopotwierdzenia dla szkolnictwa wyższego. Ministerstwo na bieżąco monitoruje wdrażanie ram kwalifikacji na uczelniach, czego efektem była nowelizacja ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym z 23 czerwca 2016 r., zmniejszająca obciążenia biurokratyczne uczelni.
Międzyresortowy Zespół do spraw uczenia się przez całe życie i Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji Na podstawie zarządzenia Prezesa Rady Ministrów z 12 maja 2016 r. został utworzony Międzyresortowy Zespół do spraw uczenia się przez całe życie i Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji. W jego skład wchodzi dziesięciu ministrów resortowych, a ponadto minister w Kancelarii Premiera. Zespołowi przewodniczy Minister Edukacji Narodowej. Zespół monitoruje proces wdrażania oraz funkcjonowania Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji, który ma być spójny z założeniami, na których oparte są ramy kwalifikacji w krajach Unii Europejskiej. Informacje o pracy zespołu znajdują się na portalu ZSK.
Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej (BUWiWM) Biuro koordynuje i organizuje rekrutację i kwalifikację polskich naukowców i studentów na stypendia zagraniczne oraz cudzoziemców na studia i staże w Polsce. Prowadzi również obsługę Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako obcego.
Centralna Komisja Egzaminacyjna Przygotowuje i przeprowadza zewnętrze egzaminy potwierdzające określoną wiedzę, umiejętności i kompetencje na poziomie gimnazjalnym, maturalnym, a także egzaminy zawodowe. Częścią systemu egzaminów zewnętrznych są też okręgowe komisje egzaminacyjne.
Uczenie się przez całe życie (ang. Lifelong Learning Programme) to program Unii Europejskiej obejmujący dziedzinę edukacji i doskonalenia zawodowego. Jego realizację zaplanowano na lata 2007-2013. Jest kontynuacją działań prowadzonych wcześniej w programach SOCRATES, Leonardo da Vinci, Jean Monnet, e-Learning i European Language Label. Celem projektu jest rozwój różnych form uczenia się poprzez wspieranie współpracy między systemami edukacji i szkoleń w różnych krajach. Program ma się przyczynić do podnoszenia jakości i zwiększenia atrakcyjności szkolnictwa i kształcenia zawodowego w Europie.
Krajowe Centrum Europass Europass to inicjatywa Komisji Europejskiej umożliwiająca każdemu obywatelowi Europy lepszą prezentację kwalifikacji i umiejętności zawodowych. Europass obejmuje portfolio 5 dokumentów funkcjonujących w takiej samej formie na obszarze całej Europy (również w państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz krajach kandydujących do UE). Europass został przyjęty decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady UE z dnia 15 grudnia 2004 r. i obowiązuje od dnia 1 stycznia 2005 roku.
Kształtowanie Europy wiedzy, czyli promocję rozwoju zróżnicowanych form edukacji i kształcenia ustawicznego, mający na celu wspieranie konkurencyjności gospodarczej Europy, przy zachowaniu priorytetów polityki spójności Unii. Dzięki temu gospodarka państw UE powinna stać się najbardziej konkurencyjną i dynamiczną na świecie.
Rozwój europejskiej przestrzeni kulturalnej – ochronę europejskiej różnorodności kulturowej we wszystkich jej przejawach, szczególnie poprzez wspieranie konkurencyjności przemysłu europejskiego w sektorze sztuk wizualnych oraz promocję różnorodności lingwistycznej oraz nauki języków obcych
Promowanie społeczeństwa obywatelskiego – wspieranie form aktywnego uczestnictwa obywateli, przede wszystkim młodych, w kreowaniu rzeczywistości europejskiej oraz działania na rzecz obopólnego zrozumienia i zaufania społecznego
W obszarze kompetencji Dyrekcji Generalnej ds. Edukacji i Kultury Komisji Europejskiej leży inicjowanie oraz koordynacja programów w dziedzinie:
Edukacji i kształcenia
Kultury
Młodzieży
Języków obcych
Sportu
Społeczeństwa obywatelskiego
CEDEFOP (Europejskie Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego) Rolą centrum jest wspieranie Komisji Europejskiej w promocji i rozwoju szkolenia oraz doskonalenia zawodowego na poziomie Unii Europejskiej (UE). CEDEFOP podnosi świadomość i poziom wiedzy na temat roli kształcenia oraz szkolenia zawodowego w ramach polityki uczenia się przez całe życie. Centrum zajmuje się:
• przygotowaniem dokumentów dotyczących kierunków rozwoju w ramach kształcenia i szkolenia zawodowego oraz wspieraniem badań w tej dziedzinie, rozpowszechnianiem wyników tych badań, prowadzenie analizy danych statystycznych i analizy politycznej w celu zapewnienia wsparcia w formułowaniu kształcenia i szkolenia zawodowego, • rozpowszechnianiem wszelkiej potrzebnej dokumentacji i informacji za pomocą własnego serwisu internetowego, publikacji, sieci, wizyt studyjnych, konferencji i seminariów, • promocją i wspieraniem uzgodnionych działań na rzecz zacieśniania europejskiej współpracy w zakresie rozwoju polityki w dziedzinie kształcenia oraz szkolenia zawodowego, a także pobudzaniem zainteresowania zmieniającą się naturą zawodów i kwalifikacji zawodowych, • tworzeniem miejsc spotkań dla zainteresowanych stron. Zgodnie z decyzją ustanawiającą program działań w zakresie uczenia się przez całe życie na lata 2008–2013 oznacza to koordynację, w imieniu Komisji, skonsolidowanych wizyt studyjnych dla ekspertów i urzędników, dyrektorów placówek oświatowych i szkoleniowych, koordynację działania placówek świadczących usługi w zakresie poradnictwa i poświadczania doświadczenia zawodowego, a także działań partnerów społecznych w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”.
Wyniki prac centrum przeznaczone są dla decydentów z instytucji europejskich i państw członkowskich oraz partnerów społecznych, którzy – co należy do sytuacji wyjątkowych – obecni są na wszystkich szczeblach polityki i praktyk w zakresie kształcenia oraz szkolenia zawodowego. Wartością dodaną centrum jest wysoka jakość analiz, ekspertyza i rozpowszechnianie informacji w celu wspierania europejskiej współpracy w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego.
ETF - European Training Foundation, czyli Europejska Fundacja Kształcenia (EFK) Celem Europejskiej Fundacji Kształcenia (EFK) jest przyczynianie się, w kontekście polityki zewnętrznej Unii Europejskiej (UE), do poprawy rozwoju kapitału ludzkiego w krajach trzecich. W ramach swoich działań Fundacja stara się ułatwiać dostęp do uczenia się przez całe życie oraz zachęcać do rozwijania umiejętności i kompetencji.
Fundacja działa w sferze polityki zewnętrznej Unii Europejskiej (UE), dążąc do wspierania rozwoju systemu kształcenia zawodowego i systemu szkoleń w następujących krajach partnerskich:
krajach kandydujących do UE (Chorwacja, Turcja i Była Jugosłowiańska Republika Macedonii),
potencjalnych krajach kandydujących w Bałkanach Zachodnich (Albania, Bośnia i Hercegowina, Kosowo, Czarnogóra i Serbia),
krajach partnerskich południowego wybrzeża Morza Śródziemnego i południowego Kaukazu (Algieria, Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Egipt, Gruzja, Izrael, Jordania, Liban, Libia, Mołdawia, Maroko, Autonomia Palestyńska, Rosja, Syria, Tunezja i Ukraina),
innych krajach zgodnie z decyzją podjętą przez Radę Zarządzającą EFK na podstawie określonych kryteriów.
Fundacja zapewnia tym państwom pomoc w rozwijaniu umiejętności i kompetencji ich obywateli. Jej działania obejmują uczestnictwo w procesie reform ukierunkowanym na rozwijanie kształcenia zawodowego oraz szkolenia wstępnego i ustawicznego, jak również ułatwianie dostępu do takiego kształcenia i szkolenia. EFK pomaga także promować mobilność, współpracę między instytucjami edukacyjnymi a przedsiębiorstwami oraz wymianę doświadczeń i informacji między państwami członkowskimi.
W kontekście wspierania rozwoju systemu kształcenia zawodowego i systemu szkoleń w krajach partnerskich funkcje Fundacji obejmują konkretnie:
dostarczanie informacji, analiz strategii działania i doradzanie w kwestiach rozwoju kapitału ludzkiego,
rozwijanie wiedzy na temat potrzeb w zakresie umiejętności na rynkach pracy,
zapewnianie wsparcia w budowaniu potencjału,
ułatwianie wymiany informacji i doświadczeń między darczyńcami, krajami partnerskimi a UE,
wspieranie udzielania krajom partnerskim pomocy wspólnotowej oraz analizowanie jej skuteczności (jeżeli jest to wymagane przez Komisję).
ReferNet ReferNet to sieć instytucji stworzona przez Cedefop w 2002 roku w celu zbierania informacji i monitorowania zmian w obszarze kształcenia i szkolenia zawodowego (VET) w poszczególnych państwach członkowskich UE , Islandii i Norwegii.
Celem sieci ReferNet jest gromadzenie informacji na temat roli, struktury i systemu zarządzania VET, a także zmian i trendów w krajowej polityce w tej dziedzinie oraz prowadzenie pogłębionych analizy wdrażania wytycznych polityki europejskiej. ReferNet wspiera także działalność Cedefop w upowszechnianiu informacji o kształceniu i szkoleniu zawodowym w krajach będących członkami sieci. W Polsce rolę partnera sieci ReferNet pełni obecnie Instytut Badań Edukacyjnych.
Aktywność ReferNet skoncentrowana jest na pięciu głównych formach:
Raportowanie dot. polityk: dotyczy głównie zmian i reform w zakresie krajowych systemów VET, w szczególności w odniesieniu do wytycznych UE.
Raporty krajowe (seria: Edukacja i szkolenia zawodowe w Europie): są opisem systemu edukacji i szkolenia zawodowego w danym kraju.
Opisy krajowych systemów VET (seria: Spotlight on VET): jest to seria ulotek prezentujących główne cechy poszczególnych krajowych systemów VET.
Ankiety i artykuły tematyczne: ich zadaniem jest uzupełnianie ogólnych informacji o systemie kształcenia i szkolenia zawodowego w państwach członkowskich; są one zazwyczaj związane z aktualnymi wyzwaniami w obszarze VET i priorytetami Prezydencji UE.
Aktualności krajowe: prezentują najnowsze wydarzenia w danym kraju w obszarze VET i są uzupełnieniem Newslettera Cedefopu.
EPALE - elektroniczna platforma na rzecz uczenia się dorosłych w Europie Platforma EPALE to wielojęzyczna, oparta na otwartym członkostwie społeczność dla nauczycieli, instruktorów, naukowców, pracowników naukowo-dydaktycznych, decydentów i każdego, kto zajmuje się zawodowo uczeniem się dorosłych w Europie.
Główne cele: integracja środowiska kadry edukacji dorosłych; wsparcie rozwoju tej kadry i organizacji z tego obszaru; tworzenie bazy zasobów edukacyjnych i materiałów strategicznych; wsparcie działań odpowiadających na wyzwania edukacji dorosłych. Na platformie zamieszczane są ciekawe materiały edukacyjne, kalendarz wydarzeń, można też posłużyć się wyszukiwarką partnerów czy prezentowania dobrych praktyk.
EPALE to 33 kraje realizujące projekt / 24 języki, ponad 10 500 zarejestrowanych użytkowników (94% kraje Erasmusa+), ponad 245 000 odwiedzających osób, prawie 2000 zasobów, 1500 aktualności, ponad 900 wydarzeń opublikowanych przez Krajowe Biura EPALE, 287 organizacji zarejestrowanych w Partner Search. Więcej na: ec.europa.eu/epale
Ploteus - portal o możliwościach kształcenia się w Europie Portal uruchomiony przez unię Europejską w celu scentralizowania informacji na temat możliwości uczenia się, kształcenia i szkolenia w krajach unijnych. Ma pomóc studiującym i osobom poszukującym pracy w poruszaniu się po rynku edukacyjnym Europy, ułatwić znajdowanie szkoleń z zapewnioną jakością, a więc zgodnych z ramami kwalifikacji krajów unijnych, a w efekcie zwiększać mobilność ludzi. Ploteus stale się rozwija i nie osiągnął jeszcze w pełni wszystkich zakładanych funkcjonalności, związane jest to również z zaawansowaniem krajów w budowie ich systemów kwalifikacji.
Celem Ploteusa jest docelowo:
ułatwienie dostępu do stron uczelni i instytucji kształcenia wyższego, instytucji kształcących dorosłych, baz danych o szkołach
prezentacja rozmaitych systemów edukacyjnych w Europie
prezentacja programów wymiany i stypendiów, takich jak Erasmus i Erasmus+, Leonardo da Vinci, Sokrates, Tempus, czyli wszystkich projektów zwiększających mobilność studentów
dostarczenie praktycznych informacji na temat warunków osiedlenia się w danym kraju europejskim, kosztów życia, wymagań prawnych, poszukiwania pracy, mieszkania itp.
Na portalu można też znaleźć kontakty do instytucji, które działają w danym kraju w danym obszarze i udzielają informacji, znaleźć informacje o zasadach uznawania dyplomów, opisy ram kwalifikacji, w tym Europejskiej Ramy Kwalifikacji oraz raporty referencyjne krajów, porównywać kwalifikacje z jednego kraju do kwalifikacji w innym kraju, a także zapoznać się z innymi portalami czy działaniami na rzecz mobilności jak np. Europass (międzynarodowy dokument poświadczający wykształcenie i kwalifikacje) czy Eures (sieć informacji o ofertach pracy w UE).
Erasmus+ to program Unii Europejskiej w dziedzinie edukacji, szkoleń, młodzieży i sportu na lata 2014-2020. Jego całkowity budżet wynosi 14,7 mld euro. Erasmus+ opiera się na osiągnięciach europejskich programów edukacyjnych, które funkcjonowały przez 25 lat, i jest wynikiem połączenia europejskich inicjatyw realizowanych przez Komisję Europejską w latach 2007-2013.
Erasmus+ składa się z trzech akcji: Mobilność edukacyjna, Współpraca na rzecz innowacji i dobrych praktyk oraz Wsparcie reform w obszarze edukacji. Każda z akcji obejmuje pro-jekty zdecentralizowane, o których realizacji decydują narodowe agencje programu Era-smus+, oraz projekty i programy scentralizowane, zarządzane przez Agencję Wykonawczą ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA) w Brukseli. Nad całością realizacji programu czuwa Komisja Europejska, która na bieżąco zarządza budżetem oraz określa prio-rytety, cele i kryteria.
Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji (FRSE) funkcjonuje od 1993 roku. Inicjatywy, którymi zarządza instytucja dają możliwość zdobycia zarówno wiedzy podstawowej, jak i specjalistycznej, w sposób formalny i akademicki oraz pozaformalny i praktyczny. Umożliwiają one również rozwijanie pasji w odległych krajach i lokalnych społecznościach.
FRSE jest jedyną w Polsce instytucją z tak ogromnym doświadczeniem w zarządzaniu kilkunastoma edukacyjnymi programami europejskimi. W latach 2007-2013 koordynowała w Polsce programy „Uczenie się przez całe życie” (Erasmus, Leonardo da Vinci, Comenius i Grundtvig) oraz „Młodzież w działaniu”. Wiarygodność Fundacji przełożyła się na zaufanie, jakim ją obdarzono, powierzając jej funkcję Narodowej Agencji Programu Erasmus+ na lata 2014-2020.
Ośrodek Rozwoju Edukacji jest publiczną placówką doskonalenia nauczycieli o zasięgu ogólnokrajowym prowadzoną przez Ministra Edukacji Narodowej. Powstał z dniem 1 stycznia 2010 roku w wyniku połączenia Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli i Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej na podstawie zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej. Celem Ośrodka jest podejmowanie i realizacja działań na rzecz doskonalenia systemu oświaty i podnoszenia jakości edukacji zgodnie z polityką oświatową państwa w obszarze kształcenia ogólnego i wychowania. lipca 2016 roku nastąpiło włączenie Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej do Ośrodka Rozwoju Edukacji. Dodatkowo ORE realizuje działania na rzecz doskonalenia systemu oświaty i podnoszenia jakości edukacji, zgodnie z polityką oświatową państwa w obszarze wychowania oraz kształcenia ogólnego, specjalnego, zawodowego i ustawicznego.
Miejsce interesariuszy 
