Please wait...SRK 2013–2015
Sektorowe ramy kwalifikacji to uszczegółowienie Polskiej Ramy Kwalifikacji i sposób na opisanie w spójny sposób kwalifikacji branżowych. Szereg organizacji branżowych zgłasza żywe zainteresowanie SRK. Na podstawie zgłaszanego popytu oraz istotności dla gospodarki polskiej poszczególnych branż Instytut Badań Edukacyjnych wybrał pięć sektorów, w których stworzono projekty sektorowych ram kwalifikacji. Te branże to: bankowość, IT, telekomunikacja, sport oraz turystyka. Główne założenie tego projektu to „branże dla branży”, dlatego branże aktywnie uczestniczą w określaniu swoich wyznaczników sektorowych i przygotowywaniu ram.
Przypomnijmy, że opisy wymagań Polskiej Ramy Kwalifikacji na każdym poziomie mają różne stopnie szczegółowości:
- Pierwszy stopień to uniwersalne charakterystyki poziomów, czyli takie, które dotyczą wszystkich rodzajów edukacji. Odpowiadają one wymaganiom dotyczącym efektów uczenia się w Europejskiej Ramie Kwalifikacji (ERK).
- Drugi stopień to charakterystyki poziomów typowe dla kształcenia: ogólnego, zawodowego lub wyższego.
- Trzeci stopień to wymagania najbardziej szczegółowe, a więc np. w szkolnictwie wyższym odnoszące się do jednego z ośmiu obszarów kształcenia, w oświacie do wymagań zapisanych w podstawie programowej kształcenia ogólnego i dotyczące konkretnego przedmiotu. W przypadku edukacji zawodowej są to ramy sektorowe (np. dla budownictwa, opieki zdrowotnej).
Wśród argumentów, uzasadniających zainteresowanie branż tworzeniem sektorowych ram kwalifikacji, pojawiają się kwestie takie jak:
- Udział w przetargach – wymagania przetargowe dotyczą często udowodnienia posiadania wykwalifikowanych pracowników; jest to problematyczne zwłaszcza dla polskich firm, uczestniczących w postępowaniach w innych krajach. Dotyczy to zwłaszcza budownictwa.
- Rozdrobnienie rynku szkoleń – ogromna liczba podmiotów organizujących szkolenia i nadających kwalifikacje powoduje, że bardzo utrudnione jest rzetelne porównywanie jakości i efektów uczenia się poszczególnych ofert. Dotyczy to zwłaszcza branży IT.
- Dezaktualizacja kwalifikacji – dynamiczne zmiany na rynku, zwłaszcza w obszarze nowych technologii, skłaniają do ciągłego tworzenia możliwości zdobywania nowych kwalifikacji. Obecnie nie ma narzędzi umożliwiających ich ocenę i porównywanie. Brakuje również narzędzi pozwalających na identyfikację zapotrzebowania na nowe kwalifikacje.
- Odpowiedź na deregulację – najbardziej zainteresowane pracami nad ZSK są te sektory, w których liczne zawody zostały zderegulowane (sport, turystyka, telekomunikacja). Sektorowe ramy kwalifikacji pozwalają na istotne zmniejszanie asymetrii informacji między organizatorami szkoleń i kursów a ich odbiorcami.
- Umożliwienie porównywalności międzynarodowej (np. europejskie ramy dla sportu – zob. niżej).
- Możliwość uczestniczenia w pracach nad europejskimi normami w usługach (powiązanymi z kwalifikacjami potwierdzonymi wobec ERK) i wdrożenie tych norm (skutkuje nie tylko brakiem możliwości zatrudnienia za granicą, lecz także faktem, że obecne na polskim rynku firmy zagraniczne nie będą zatrudniać usługodawców niespełniających kryteriów).
- Bezpieczeństwo uczestników – w tych branżach, w których od jakości świadczonych usług może zależeć zdrowie klientów, konieczne jest stworzenie mechanizmów pozwalających na rozróżnienie jakości poszczególnych kwalifikacji (np. kwalifikacje trenerskie, przewodników).
Sygnały konieczności uporządkowania obszaru kompetencji (np. przy pomocy sektorowych ram kwalifikacji) otrzymaliśmy również od branż takich jak: górnictwo, psychologowie, PR, HR, branża edukacyjna, energetyka, zarządzanie nieruchomościami, systemy zabezpieczeń.
Brak systemowej możliwości tworzenia sektorowych ram kwalifikacji stwarza ryzyko, że najbardziej zainteresowane branże zaczną tworzyć alternatywne systemy, z pominięciem polskiego Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji.
Załączniki:
Telekomunikacja |
Sport |
IT |
Turystyka |
Bankowość |
Inne branże |
